این روزها، روزهای سخت انتظارند برای من. همین هفته گذشته قرار بود مهر قبول بزنند پای آرزوهای ناتمامم. هیچ خبری نیست اما که نیست.... کتابی را که حضرت استاد دستور مطالعه داده اند هر روز بار میکنم می آورم شرکت و همانطور دست نخورده برمیگردانم منزل.
الان هم نشسته ام پشت میزم و مشغول نوشیدن چای زنجبیل و عسل هستم. و چه طعم دلنشینی دارد....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر