امشب باز بی خوابی به سرم زده و پناهی نیست جز خط خطی کردن این صفحه ی مجازی.
نمیدانم از کجا شروع کنم. شاید بهتر باشد از خودم شروع کنم. از سی سالگیم. سی سالِ آزگار! سی سال گذشت! به همین سادگی. به همین مزخرفی. احساس غریبی دارد سی سالگیم. انگار به بیماری Ageusia مبتلا شده ام. گویی خاطراتم هیچ مزه ای ندارد! نه تلخ، نه شیرین! حسشان نمیکنم. حتی مزه ی پیتزاهای شهر ونیز را خاطرم نیست. کاکتیلِ ودکا و توت فرنگی تورینو را، شرابِ فلورانس و حتی بوی گَند زباله ی خیابانهای بانکوک را گم کرده ام انگار! حتی طعم پلو کشمش گردوی بی بی (مادر بزرگم) را! (شوهر خاله ام تلفن زد و گفت بی بی حالش خوب نیست. چقدر آدمها عاجزند از دروغ گفتن وقتی که میرسند به مرگ! تا صدایش را شنیدم، فهمیدم که همه چیز تمام شده! با اولین اتوبوس از ترمینال جنوب رفتم جهرم. یک روز مانده بود به تشییع جنازه. دلم خیلی سوخت! آخرین باری که تلفنی با او صحبت کردم زده بود زیر گریه! کاش میدیدمش قبل از رفتن! من، بابا، ابراهیم آقا و شاید یکی دو نفر دیگرکه الان یادم نیست صبح اول وقت رفتیم سردخانه. ابراهیم رو به من کرد و گفت "تو محرمی"، کمک کن بگزاریمش توی تابوت. درِ کشو را باز کردم. از روی کفن سپیدش با همین دو دستم سرش را گرفتم. جمجمه اش هی لیز میخورد توی پوست بی رمق و سردِ سرش. شوکه بودم.
گورش را هم سالها قبل خریده بود. یک گود نمور و کوچک کنار گورِ پسر جوانمرگش. رفتم توی گور، بی بی را آرام روی دستانم گذاشتند تا من هم آرام بگذارمش روی خاک گور...).
شاید وقت زیادی نداشته باشم! سی سال گذشته! به هیچ. به پوچ. ای لعنت به تو ای سی سالگیم!
---------
پسِ پا نوشت:
1-در بریتانیا در این اواخر یک جمله تبلیغی جدید و متفاوتی بر در و دیوار خیابانهای دیده میشود. قرار است از اواخر ماه مارس در شهر کلگری هم اتوبوسهای شرکت واحد این به اصطلاح AD ها را بر بدنه شان نقش کنند:
"God probably doesn't exist so stop worrying and enjoy your life"
"شاید خداوندی نباشد. پس دیگر نگران نباش و از زندگی خویشتن لذت ببر"
شاید! شاید من و تو بعد از مرگمان هیچ شویم. بشویم غذای یک مشت کرم. چند روزی بوی گندمان گورستان را پر کند و بعد هیچ.
به راستی آیا "ایزد" زایده ی توهم بشر است؟ بشری که به خاطر ترس از نیستی افسانه میسازد و هر افسانه ای را باور میکند؟ بشری که حاضر است باشد ولی خدای انتقامجوی عبوسِ هزاره ی صفرم را تحمل کند؟ خدای شکنجه گر را؟ خدایی که لذت خوردن سیب را از او گرفت؟ لذت همخوابگی را؟ لذت شراب را؟
شاید! شاید هم نه!
2-غزه شد دود و خاکستر!
غزه!
معرکه ی دو شعبده باز،
دو تردست.
***
و آیات تورات،
و آیات قران،
همه ی مومنین را به جهاد فرا خواندند.
***
و آنگاه کودکان سوختند،
مدرسه ها سوختند.
***
و زنان باردار،
زیرِ بارِ این مصیبتِ مقدسِ آسمانی،
هی زاییدند "زنده باد، مرده باد".
پس زنده باد غزه!
زنده باد دارالسلام!
زنده باد واشنگتن!
زنده باد "مرده باد".
امضا: پیلسنر
3-خاتمی اگر بیاید...
4- یکم فوریه امسال، یک سالگی درگاه است. درگاه! تولدت مبارک!
______
