لب دریا

چند وقتیه با این ترانه داریوش زندگی میکنم...

"...

خونه هامون پر نرده،

پشت هر پنجره پرده

قفسا پر پرنده،

لبای بدون خنده

...

کاش تو قحطی شقایق

بشینیم توی یه قایق

بزنیم دِلو به دریا

من و تو تنهای تنها

اونقده میریم که ساحل،

از من و تو بشه غافل

قایقو با هم میرونیم

اونجا تا ابد میمونیم

جایی که نه آسمونش، نه صدای مردمونش

نه غمش نه جنب و جوشش، نه گُلای گُل فروشش
مثل اینجا آهنی نیست.

پس ببین یادت بمونه، کسی هم اینو ندونه

زنده بودیم اگه فردا، وعده ما لب دریا..."

***

پا نوشت

1-فیلم کافه ترانزیت رو خیلی دوست داشتم. شما هم اگه ندیدید، حتما ببینید.

2-تاریخ بشر با روسپی و روسپی گری ارتباط عجیبی دارد. یک ارتباط متناقض. از یک طرف میرسد به مادری که توسط پسر 19 ساله اش کشته میشود به جرم ارتباط نا مشروع (خبر از سایت تابناک)!از طرفی صیغه ای، معشوقه و خواستنی ست در نظر بعضی ها. حتی در نظر همین قاتل مادر!

دختری توسط پدر و برادرانش سر بریده میشود تا لکه دار نشود آبروی خانواده... همان برادر و پدر در خلوتش چه ها که نمیکند.

اینجاست که میرسیم به دو تعریف: روسپی خوب و روسپی بد.

روسپی خوب روسپی من است! روسپی بد روسپی تو! روسپی خوب اسمش صیغه ای و کنیز است. روسپی بد را باید سنگسار کرد! اما ته داستان بر میگردد به بی ریشگی بنی بشر. میرسد به من، میرسد به تو. میرسد به آنچه که نیست...

3-کتاب Kite Runner کتاب خواندنی ست. در قسمتی از داستان یک صحنه سنگسار در افغانستان در زمان حکومت طالبان به قلم زیبای نویسنده تصویر میشود. یکی (عاصف) عربده میکشد، حکم خدا را اجرا میکند، و سنگ میزند و سنگ میزند و لذت می برد از زجه زدن یک آدم... مردم هم جمع شده اند تا ببینند اجرای حکم خدا را و هورا بکشند... این عاصف خودش هر از چندی کودکی یتیم را میخرد از یک یتیم خانه ای تا برایش برقصد و همخوابه اش شود!

4-یک مطلب زیبایی هم در "و خدایی که در این نزدیکیست..." هست که بی ارتباط با پا نوشتهایی که اینجا آورده ام نیست. البته خیلی هم ربط ندارد به این پا نوشتها ولی زیباست.

5- همه اینها را نوشتم تا بگویم روسپیها آدمهای بدی نیستند. بعضیها روی ر و س پ ی و روسپی گری را سپیدِ سپید کرده اند. به قول فروغ:
"و بر سر دلقکان پست،
وچهره وقیح فواحش
یک هاله مقدس نورانی
چونان چتر مشتعلی می سوخت"

امضا: جمعیت حمایت از روسپیان